sobota, 31 grudnia 2016

Magia w ciąż trwa...

Nie chcę słyszeć:
 - nieeee....
-przejadło nam się...
-dopiero co strawiliśmy karpia , nie wracajmy do tego...
- przecież choinka się już sypie...
-dekoracje, czas zbierać i chować do piwnicy...
-magia wciąż trwa? ciekawe, co wyście tam pili, że tak długo was trzyma...

Tak, tak moi Drodzy,
 magia Świąt wciąż nas trzyma
choć przynajmniej ja nawet lampki wina nie wpiłam ...
A więc będzie o Świętach, choć już parę dni od nich minęło
i będzie o Świętach inaczej- bo one tym razem były inne.

Tego roku nie daliśmy się zwariować-
powiecie pewnie : 
doprawdy , a czy Święta na wariackich papierach nie były waszą domeną?
Tak, tak zdecydowanie były.

 Lecz gdy do tego wszystkiego 
podejdzie się  z odpowiednim dystansem,
(a mnie ten dystans pozwolił stworzyć ciągle rosnący brzuszek, albo raczej już brzuchol ) ,
z odpowiednią nutą cierpliwości 
( pomijając nerwowe "stópanie" z nóżki na nóżkę- 
bo przecież ciągle chce mi się siusiu
i wymowne spojrzenia mojego M.  
na wahania mojego nastroju ;
pytające- czy ona oszalała już do reszty, czy to te hormony? ) ,
z odpowiednią rezerwą czasu,
( oczywiście nie wliczając do tego robienia pierniczków
 o 23 w nocy przed dzień Wigilii
i jakoś dziwnie złośliwej kaczki,
 która uparcie chciała się spalić na czarno zamiast ładnie przypiec ),
 z dużą dawką miłości i wyrozumiałości,
( chociaż choinka tego roku okazała się niezwykle agresywna i 
straszliwie nas kuła nie pozwalając się przystroić,
 już nie wspomniawszy o jej wyglądzie przypominającym Tuje.
 No ale skoro mój M. ją wybrał...)
i z dużym zapałem ,
( nie zważając na to, że jest się chronicznie nie wyspanym, bo moja biedna czworonożna córeczka, 
przeżywa jakiś atak depresji i płacze po nocach bezpodstawnie , 
nie dając nam spać. 
Może nas trenuje przed wielkim startem,
 albo denerwuje się na zmiany, który dotknęły nawet jej kojca)
oraz dziecięcą radością
( którą naprawdę łatwo jest odnaleźć w sobie, gdy z nosa  mojego M. leci katar ,
robi jakieś zbereźne pierniki -to chyba przez tą gorączkę i pyta się mnie:
-czy możemy już wyłączyć te kolędy? Bo ileż można je już słuchać ?
 Nie wspomnę , że był to dopiero 23 Grudnia).


Tak zdecydowanie te Święta były inne, bo po mimo tego wszystkiego,
ani ja , ani mój M. nie daliśmy się wyprowadzić z równowagi. 
Na naszych buziach przeważnie gościł uśmiech,
a w sercach była i jest rosnąca miłość.

Bo powiedzcie mi Drodzy Czytelnicy , czy musimy być zawsze tacy idealni?
A nasze Święta muszą być jak z bajki?
Czy wszystkie okna muszą być pomyte,
 zakamarki starte z kurzów a podłogi wypastowane?
Czy wszystkie dania muszą smakować ? 
I czy na śnieżno białym obrusie nie może być jakieś plamy?

Święta tracą swój sens gdy nie ma w naszych sercach radości,
gdy nie gości w nich miłość, gdy bliscy są spięci.

A więc zapraszam Was na parę kadrów z naszego mieszkanka , 
w którym do teraz unosi się magia Świąt, magia Bożego Narodzenia.

Dekoracje również tego roku przeszły metamorfozę, 
stało się bardziej marinistyczni-ej, stało się bardziej prościej i po naszemu- 
z użyciem wyobraźni, trochę farby, barwników, kleju na gorąco, sznurka i muszelek...

Na choince zamiast łańcuchów piórek , zawisnął sznur...

Pojawiły się na niej morskie akcenty, zagościły kolory morza i plaży, muszelki i pufy ...




 Nie mogło zabraknąć też sieci rybackich i rozgwiazd...


Morskie aniołki też przyfrunęły i osiadły się na jej igliwiach...

A na czubku jej przyświecała nam marynistyczna gwiazda, choć nie światłem, lecz swoją urodą...
Tą cudną wisienkę na torcie a raczej jej system mocowania stworzył  z miedzi 
niezawodny mój M...

Nasza agresywna Panna Choinka  wieczorami jaśnieje  ...

 Nie mogło pod nią zabraknąć więcej marynistycznych dodatków,
 nawet koleżanka mewa okryła się szalikiem i przyfrunęła w poszukiwaniu rybek...


A tak prezentuje się Panna Zielona z resztą salonu,
gdzie swoją drogą stanęła nie dawno inna Panna-
IKEA-owska kanapa...

Najpiękniejszy  nie tylko od Święta,  jest niewątpliwie blask świec...

I zimowe widoki za oknami..
A jak ich brak, to można samemu je stworzyć...

Dekoracja  miasteczko rybackie stanęło na naszym klocu, by ubrać go w kolory...

Pojawiły się też sanki, które w oczekiwaniu na pierwszy śnieg, przystroiły się odświętnie...

 Nie zabrakło również tego co jest najważniejsze, czyli Wiary w Boga, radości z narodzin Jezusa...

Nasza ściana do kryklania, oczywiście zapełniła się słowami w rytm Reggae ...

Słowami chwalącymi Pana...

A za ścianką niespodzianka, tak moi Drodzy, kącik jadalniany się przesunął i luka , 
która powstała po wybudowaniu nowej ścianki została już wypełniona. 
Ale o tym dopiero w Nowym Roku...


Tymczasem obok komódki też się trochę pozmieniało,
 stanęły narty niecierpliwie czekając na śnieg,
a na ścianie pojawiła się nowa wersja choinki z morskich patyków...

W naszym domu nie mogło zabraknąć również całuśnej jemioły...

I pierwszej śnieżki, która co prawda z  nieba nie spadła...

W  naszych progach zagościł również pewien rogacz, który chwiejnie stoi na swoich nóżkach.
Dzieło rękodzielniczki z Świnoujścia zakupione na  świątecznym jarmarku...


Świece otuliły nas z  każdej strony swoim blaskiem i ciepłem...

Stół ubrał się odświętnie , ławeczka poczuła miętę- za sprawą nowego kolorku...

A na stole porankami pojawia się miód , herbatka i pierniczki...

 Wszystko po to bym mogła zanurzyć się w lekturze... 


  I z pomocą Kaz Cooke  nauczyć się jazdy ciężarówką...  
Muszę przyznać się, przed Wami , że trafiła mi się niezła instruktorka, jest śmiesznie, pouczająco i ciekawie...


  Takie leniwe poranki mój mały mieszkaniec brzuszka lubi najbardziej... 

I nie wątpliwie mój Tadzik stał się amatorem pierniczków, gdyż jak je zajadam to kopie mnie radośnie,
swoją stópką - patrz zdjęcie USG 

Konik Morski dostał czapeczkę...

Drabinka ubrała się w świecące kule a nocą gdy nikt nie patrzył zleciały na nią morskie gwiazdki...

 Pojawiło się jeszcze więcej śnieżek i blasku świec...

Balkon też się przygotował, przecież nie może być gorszy...

Są igliwia zamknięte w klatkach, by magia została z nami na dłużej...

Jest i mała  żywa choineczka, która pachnie przy każdym podlewaniu...

I jak Wam się podoba nasze odświętne mieszkanko?
Czy w Waszych domach też Święta rozgościły się na dobre i
tak szybko nie chcą Was opuścić?
Czy może już za niedługo wyciągniecie pudła i spakujecie wszystkie dekoracje do piwnicy?

A jak zamierzacie przywitać nowy rok, który zbliża się już wielkimi krokami?

My będziemy oczywiście razem, na spokojnie, bez hałasu i szumu-
 snuć plany 
(głównie co jeszcze trzeba zmienić przed narodzinami Tadzika
 w naszym mieszkanku...) i marzyć o tej chwili gdy weźmiemy naszego Synka na ręce
i utoniemy w morzu miłości...

A więc moi Mili,
 wszystkiego co najpiękniejsze w 2107 roku
życzą
Caroline + Mały Tadzik z brzuszka i Piotr Ławik


PS. A jak znudzą się nam opowieści to zagłębimy się w świecie Carcassonne...
Które znaleźliśmy pod choinką :)

środa, 28 grudnia 2016

Z cyklu zrób to sam- zimowy klimat


Za moimi oknami o dziwo dziś świeci słońce.
Słońce zawsze wychodzi "po burzy"...  
Jest mroźnie, ale już dawno tak ładnie nie było.
Święta były deszczowe, potem hulał Orkan "Barbara",
sztorm na morzu, wiatr gwizdał rozbijając się o szyby okien.

Słońce rozświetla moją buzie, 
Edzia z Abi wygrzewają się w jego promieniach na podłodze 
(chyba myślą, że są kotami).
Rozmarzyłam się  i zatęskniłam za tymi cieplejszymi dniami.

Dla tych co tak jak ja tęsknią z latem,
 zapraszam na retrospekcyjny spacer po Świnoujskim falochronie, 
w poszukiwaniu skarbów- darów morza.

 













Przy tym spacerze, trochę się tych koszy uzbierało...
Chodziliśmy wte i we wte , 
a rybacy zaczepiali nas mówiąc:
-ale mieliście łowy...
 - co zamierzacie z tym zrobić?

Jak to co? Tworzyć.

Ale na razie czas wracać do polskiej zimowej rzeczywistości. 
Tylko gdzie ten śnieg?
Czemu nie przykryje naszych szarych ulic?
No cóż ,chyba będzie trzeba samemu 
taki prawdziwy zimowy klimat zrobić. 

A jak jestem nad morzem i mam tyle jego darów,
 to czemu tego nie wykorzystać ?

Więc pewnego zimowego choć deszczowego poranka...
Zebrałam w jedno miejsce wszystko co wpadło mi do głowy.





Poprosiłam mojego niezawodnego Męża 
(który w tym czasie był pochłonięty innym projektem)
 o użyczenie mięśni :)
I tak w ruch poszła wyrzynarka i szlifierka.

Normalnie sama bym to zrobiła, 
ale z uwagi na małego mieszkańca mojego brzuszka,
raczej nie jest to wskazane.

Pozostało mi projektowanie i wskazywanie paluszkiem co i jak...
No, nie powiem... 
Jakoś tak się nie napracowałam, 
bardziej zmęczyłam się ciągłą bieganiną do toalety na siusiu,
 niż samym projektem.



Założenie było takie, że wykorzystujemy maksymalnie
 to co morze wyrzuciło na brzeg i to najlepiej w pierwotnej formie.
Oczywiście parę rzeczy trzeba było dodać jak np.
 materiał na domki z łaty drewnianej (również z odzysku) i 
daszki z nóżek od pewnych skrzyń (również z odzysku).
Do tego gwoździe "papiaki"
No i na sam koniec dojdzie jeszcze sznurek wędliniarski.

By z drewna usunąć niechciane szkodniki ( w końcu leżało w wilgotnym miejscu)
 mój Luby, musiał spryskać wszystko spray-em owadobójczym i 
owinąć folią spożywczą. Całość wystawiliśmy na balkon.


Po 24 godzinach, odpakowaliśmy wszystko i wywietrzyliśmy.
W ruch poszły farby i zaczęła się prawdziwa zabawa.



Malowałam, malowałam i malowałam, 
a potem mazałam , mazałam i mazałam.
Kleiłam klejem na gorąco kamienie.
A gdy wrócił mój Mąż po pracy , to dołączył się do zabawy.
I zajął się malowaniem morza, które swoją drogą wyszło mu obłędnie.

Po wyschnięciu,  
przetarłam w niektórych miejscach gruboziarnistym papierem ściernym.

I oto w taki sposób doczekaliśmy się prawdziwego, bajkowego, zimowego widoku,
nadmorskiego miasteczka.










 





Co Wy na takie widoki?

Wykonanie i pomysł na taką aranżacje jest całkowicie nasze.
 Jednak jest ktoś, kto nas zainspirował a prace tej osoby chwyciły nas za serce.
Mowa jest tu Kirsty Elson , cudownej artystce, która mieszka i tworzy w Kornwalii.
Zapraszam na jej stronę gdzie możecie zanurzyć się w jej małym- wielkim świecie,
podziwiać cudowne dzieła i poczytać o tym co jest jej źródłem inspiracji. 

 A tym czasem życzymy miłego i jeszcze pełnego ciepła rodzinnego, 
spokoju i radości czasu po świątecznego

C.aro + mały Tadzik z brzuszka 
(który zrobił się już bardzo głodny)